De kaap van 150 dagen werd gisteren gepasseerd. Binnen 20 weken sta ik alweer aan de start van mijn vijfde marathon. Ondertussen ben ik ook precies één week begonnen met opnieuw te trainen volgens een schema, samen met mijn coach Bart. En dat was, na m’n euh… Gesukkel sinds juni méér dan welkom. Hoe zien mijn komende weken er nu net uit?
De ergste nachtmerrie voor een loper? Een blessure. Ook ik ben er helaas in mijn vierjarige loopcarrière niet van gespaard gebleven. En hoewel zowat elke loper het risico loopt om vroeg of laat tegen een blessure euh… aan te lopen, is er maar erg weinig goede lectuur over blessure én blessurepreventie te vinden. En als die lectuur er te vinden is, spreken die elkaar vaak tegen en ben je als loper zeker en vast niet veel wijzer geworden. Gelukkig besloot voet- en sportreflexoloog John Rooms om zijn kennis en ervaring omtrent loopblessures in een boek te gieten. En ta-dah: Blessurevrij lopen was geboren. Ik was aanwezig op zijn boekvoorstelling en workshop bij Runners Lab aanwezig, en vertel jullie graag meer over de nieuwe musthave in looplectuurland.
Toen ik begon met mijn allereerste marathontraining in januari 2017, had ik me niet kunnen inbeelden dat ik op 365 dagen vier marathons zou lopen. Het trainen voor meerdere marathons per jaar vraagt best wat aanpassing. Dit is hoe je dat best aanpakt.
De Nike Vaporfly is de meest gehypte loopschoen van Nike. Ook de meest dure. En hoe kan het ook? Deze schoen kreeg zelfs een eigen marketingstunt, Breaking Two. Het model dat toen werd gelanceerd was, ondanks het prijskaartje van €250, onmiddellijk overal hopeloos uitverkocht. In oktober lanceerde Nike zijn waardige opvolger: de Nike Vaporfly Flyknit. Ik was in eerste instantie helemaal niet van plan om deze schoen aan te kopen, maar Nike heeft me slim bespeeld tijden het marathonweekend in Berlijn. 😉 Toen was de Vaporfly namelijk exclusief te koop, en toen ik hem even had getest in de Nike store, was ik om. Deze wonderschoen moest en zou ik hebben. Bij deze kunnen jullie nu mijn review lezen. 😉
Drie keer raden waar ik marathon nummer vijf ga lopen? Londen! 28 april 2019 will be D-day. Ik wist al sinds juni dat dit mijn vijfde marathon zou worden, dus het was nog ééééééven wachten tot ik het hier officieel kon aankondigen. Gisteren heb ik namelijk een nieuwe lactaattest laten uitvoeren, zodat ik jullie ook onmiddellijk meer kon vertellen over het doel, en hoe de komende trainingsmaanden er gaan uitzien voor mij.
Vandaag wil ik het met jullie over een minder fijn onderwerp hebben. Maar ik heb er zeker en vast al mee te maken gehad, en ook in de wandelgangen bij collega-marathonlopers hoor ik dit steeds meer en meer terugkomen. Ik wil zeker ook niet beweren dat dit alleen voor marathonlopers zo is, want ik denk dat dit globaal onder lopers helaas steeds een meer en meer voorkomend fenomeen is. Body- en slowshaming.
Exact één jaar geleden stond ik aan de start van mijn eerste marathon. Die van New York. Dat ik er op één jaar tijd nog drie extra zou lopen… Dat was niet het plan. Het is ook pas alsof het pas de afgelopen weken is doorgedrongen. Vier marathons. Eén jaar. Hoe beviel me dat nu?
